آمریکا و گروهی از متحدان اروپایی اش موسوم به "تروئیکا" این هفته و در آستانه ازسرگیری مذاکرات وین در هشتم آذرماه، توپخانه خود را با شدت هر چه تمام روشن کرده اند؛ یک گوشه کار را رابرت مالی به نمایندگی از واشنگتن و طرف دیگر را سه کشور اروپایی گرفته اند.

رابرت مالی نماینده ویژه آمریکا در امور ایران در مصاحبه با رادیو ملی آمریکا که قرار است روز جمعه پخش شود، با طرح یک گزاره غلط و انحرافی ایران را تهدید کرد؛ "اگر ایران خیلی به سلاح اتمی نزدیک شود، آمریکا بیکار نخواهد نشست."

گزاره غلط اینکه، ایران در برنامه های اتمی خود اساسا، سلاح را نگنجانده و حتی از سوی بالاترین مقام رسمی و معنوی کشور ، آن را حرام دانسته است. دوم اینکه این گزاره عملا پیشداوری درباره یک فعالیت علمی است که اگر به همین روال بدعت گذاری صورت بگیرد، در آینده هیچ کشور مستقلی نمی تواند تحقیقات علمی خود را داشته باشد، چرا که هر ابزاری کاربرد دوگانه دارد.

مالی در بخش دوم ایران را تهدید می کند به اینکه آمریکا بیکار نخواهد نشست! این تهدیدهای آمریکا سالهاست که تکراری شده و به غیر از تحریم های ظالمانه علیه ملت ایران، هیچ دستاوردی برای تندروهای افراطی در کاخ سفید نداشته است؛ چنانچه حتی ترامپِ بی ترمز نیز هربار در رویارویی با ایرانی ها کم آورد.

بنابراین هر دو گزاره در اظهارات مالی غیر قابل هضم و درک است، اما وی در بخش دیگری از این مصاحبه که بخش هایی از آن را رویترز انگلیسی منتشر کرده ، گفته که "اگر ایرانی ها تصمیم بگیرند که وارد توافق نشوند، بنابراین ما باید سایر اقدامات - دیپلماتیک و غیره- را درنظر بگیریم تا به جاه طلبی های هسته ای ایران رسیدگی کنیم."

مقام آمریکایی همچنان آدرس های غلط می دهد که شاید برای مخاطبان داخلی در آمریکا طراحی شده باشد، اما حقیقت امر که خود وی نیز می داند این است که "ایران در داخل توافق است، این آمریکاست که از توافق خارج شده". بنابراین به  مالی باید گفت، بهتر است این توصیه را به روسای خود بکند.

اما در این میان اروپایی ها هم بیکار نبوده اند؛ سه کشور آلمان ، انگلیس و فرانسه که در پرونده فعالیت های صلح آمیز هسته ای ایران به تروئیکای اروپایی شهرت یافته اند، بعد از سفر این هفته رافائل گروسی مدیرکل آژانس بین المللی اتمی به تهران، در یک بیانیه تند ایران را تهدید کرده اند.

البته گروسی که در اظهارات رسانه ای اش در تهران و وین نوعی بلاتکلیفی را به نمایش گذاشت و نشان داد که آژانس و شخص مدیرکل از استقلال کافی برخوردار نیستند و تابعی از تصمیمات سیاسی قدرت ها هستند. ابتدا از مذاکراتش در تهران با لحنی مثبت و امیدوارانه صحبت کرد و گفت وگوها را سازنده خواند، اما به محض اینکه ایران را ترک کرد، از بی نتیجه بودن سفرش به تهران سخن گفت؛ موضوعی که از نگاه خبرنگاران دور نماند، اما گروسی پاسخ صریحی برای آن نداشت.

با اینحال تنها این عبارت "بی نتیجه بودن" مذاکرات از دهان گروسی کافی بود تا تروئیکای اروپایی بیانیه ضد ایرانی را در آستانه مذاکرات وین صادر کند.

عباراتی چون "تشدید سیستماتیک برنامه هسته ای"، "تهدید علیه جامعه جهانی"، "توجیه غیر نظامی قابل قبول" و ... بن مایه اصلی این بیانیه است که در آغاز آن  گروسی دبیرکل آژانس را مورد تحسین قرار داده و او را بی طرف  توصیف کرده است.

این در حالی است که تغییر لحن مدیرکل آژانس در ایران و خارج از ایران، اتفاقا نشان داد که او نمی تواند بی طرف باشد، چرا که به شدت تحت اعمال نفوذ قدرت های حاضر در آژانس قرار دارد، به همین دلیل در بهترین حالت دوپهلو اظهار نظر می کند، چنانچه یکبار نسبت به مذاکرات ابراز خوش بینی کرده و آن را "سازنده" توصیف می کند و در همان حال از "بی نتیجه بودن" سخن می گوید.

در شرایطی که در آستانه مذاکرات هشتم آذر انتظار بود، سیگنال ها کمی مثبت تر و ملایم تر شود، بکارگیری لحن تند و تنش زا از سوی جناح غربی برجام سوال برانگیز می نماید، به شکلی که حکایت از نوعی جنگ روانی و عملیات رسانه ای دارد.

آیا این جنگ روانی را آمریکا و اروپا تحت اعمال نفوذهای رژیم اشغالگر قدس چاشنی مذاکرات هنوز شروع نشده نکرده اند؟ سوالی که به نظر می رسد پاسخ آن در لابی های گسترده مقام های اسرائیلی است که علاوه برتلاش جهت ناکام گذاشتن میزهای مذاکره، همچنان سرگرم بحران سازی در منطقه، بخصوص سرکوب فلسطینی ها و ادامه سیاست نژادپرستانه شهرک سازی در سرزمین های اشغالی است.