تهران- ایرنا- سازمان حفاظت محیطزیست در لایحه بودجه سال ۱۴۰۴ چند حکم بودجه‌ای مرتبط با مدیریت پسماند و عوارض آلایندگی پیشنهاد داد که در مجلس شورای اسلامی به تصویب نرسیدند این در حالیست که کارشناسان معتقدند با توجه به شرایط تولید و مدیریت پسماند و عوارض آن بر محیط‌زیست لازم است مجلس و سایر دستگاه‌ها در این زمینه همکاری بیشتری داشته باشند.

گروه جامعه ایرنا- تولید روزانه ۵۸ هزار تن و سالانه ۲۰ میلیون تن پسماند شهری و روستایی معضلی است که دامن کشور را گرفته، همچنین سالانه ۱۰ تا ۱۱ میلیون تن پسماند صنعتی ویژه تولید می شود که سوءمدیریت آنها باعث وارد شدن آسیب به منابع آب، خاک و هوا می‌شود، آمارها نشان می دهد پسماند سالانه ۸۷ هزار میلیارد تومان به محیط زیست آسیب وارد می‌کند، چون روش‌هایی که ما استفاده می‌کنیم قدیمی است و ۸۰ درصد این پسماندها که می‌توان از آنها به روش های مختلف استفاده کرد به روش تلمباری دفن می‌شوند.

کافیست شال و کلاه کنید و به دل جاده بزنید، فرقی نمی کند شمال باشد یا جنوب، در کنار جاده ها تا چشم کار می کند انبوهی از انواع زباله تلمبار شده، پلاستیک ها هم رقص کنان در باد نظر هر رهگذری را به خود جلب می کند، جلوتر که می روی انگار غصه عالم به دلت می ریزد، با خودت می گویی چرا باید این بلا را سر طبیعت بیاوریم؟ اصلا چرا باید تا این حد پسماند تولید کنیم؟ گزارش ها نشان می دهد ایران در سال ۲۰۲۱ رتبه ۱۷ را در تولید زباله داشته است، همچنین هر فرد به‌طور متوسط سالانه ۶ برابر وزن خود زباله تولید می‌کند، این اعداد هشداری برای محیط زیست کشور است.

سرانه روزانه تولید زباله در مقیاس جهانی ۲۵۰ تا ۳۰۰ گرم است در حالی که در ایران این عدد ۶۰۰ گرم در روز است، تمام این آمارها نشان می دهد اگر فکری به حال میزان تولید زباله و همچنین مدیریت آن نکنیم اینکه زیر خروارها زباله گرفتار شویم دور از انتظار نیست، اینطور نیست که به صورت فیزیکی زیر زباله ها خفه شویم همین که شیرابه آنها وارد خاک و منابع آبی می شود و در چرخه طبیعی با غذا و نوشیدن آب وارد بدنمان می شود یعنی اینکه زیر خروارها پسماند در حال دست و پا زدن هستیم، باید قبل از اینکه کشور زیر انبوه زباله ها دفن شود فکری به حال آن کنیم.

البته پسماند مانند برخی از پدیده های محیط زیستی از جمله تغییر اقلیم و یا فرونشست زمین، مساله جدیدی نیست، تولید زباله از ابتدای خلقت انسان با وی همراه بوده و به مرور با افزایش جمعیت و توسعه صنعتی بیشتر و بیشتر و روز به روز بر فشار آن به محیط زیست افزوده شد، بر این اساس کشورها در صدد مدیریت آن بر آمدند البته هر کشوری به فراخور شرایط نسبت به برخورد با این مساله اقدام کرد، سوئیس، دانمارک، انگلستان، ژاپن و مالزی جزو کشورهای موفق در این زمینه هستند، روش هر کدام از آنها متفاوت است، با تکیه بر نصب سطل بازیافت، بازیافت کاغذ و بطری های پلاستیکی، بازیافت زباله های خانگی، فرهنگ سازی در خصوص بازیافت، مشارکت شهروندان و بخش خصوصی، تولید کمپوست و تبدیل کردن به انرژی اقدام به مدیریت پسماند کردند.

اما در ایران شرایط در زمینه مدیریت پسماند مناسب نیست و روز به روز شاهد افزایش حجم زباله در نقاط مختلف حتی داخل شهرها هستیم، بر اساس قانون مدیریت پسماند، مدیریت آن داخل شهرها بر عهده شهرداری ها و خارج از محدوده شهری بر عهده دهیاری ها و بخشداری ها است، در این میان سازمان حفاظت محیط زیست به عنوان متولی حفاظت از طبیعت و مولفه های زیستی نقشی حاکمیتی و نظارتی بر اجرای این روند دارد اما شرایط نشان می دهد دستگاه های مختلف به ویژه مجلس شورای اسلامی که نقش اساسی در تصویب بودجه در این زمینه دارد، آنطور که باید اثربخش نیست.