معضل پسروی دریای خزر در سواحل شهرستان‌های مازندران طبق اظهار نظر کارشناسان در دهه های اخیر، ۳۰ درصد وسعت تالاب میانکاله را کاهش داده که در صورت تداوم بی‌توجهی به این رخداد مهم به زیرساخت‌ها، فعالیت‌های دریایی، اقتصاد و صنعت گردشگری منطقه آسیب جدی در میان مدت وارد می‌شود.

به گزارش خبرنگار ایرنا ، ‌خشکسالی و کم بارشی سالهای اخیر در مازندران تبعات و اثرات خود را بر بخش های مختلف این استان گذاشته که در تازه ترین رخداد این موضوع دامن گیر میانکاله، ‌مهمترین تالاب کشور شده است.

پناهگاه حیات وحش میانکاله از ۲ اکوسیستم آبی با وسعت ۴۴ هزار هکتار و اکوسیستم خشکی با وسعت ۲۴ هزار هکتار، ۲.۸ درصد مساحت کل استان مازندران را به خود اختصاص داده است. با وجود قرار داشتن در حوزه استحفاظی سیاسی دو استان مازندران و گلستان، به صورت یکپارچه تحت مدیریت محیط زیست استان مازندران قرار دارد.

میانکاله در سال ۱۳۴۸ با تصویب شورایعالی شکاربانی و نظارت بر صید وقت، به عنوان منطقه حفاظت شده انتخاب و در سال ۱۳۵۳ به پناهگاه حیات وحش میانکاله ارتقاء یافت، همچنین به جهت برخورداری از معیارهای کنوانسیون رامسر در سال ۱۳۵۴ به همراه تالاب های همجوار به عنوان یکی از سایت های مهم کنوانسیون رامسر ثبت و متعاقب آن در سال ۱۳۵۵ به عنوان یکی از ذخیره گاه های زیستکره به کمیته برنامه انسان و کره مسکون یونسکو (MAB) معرفی شد.

این پناهگاه حیات وحش علاوه بر کریدور مهاجرت فصلی برای پرندگان، همه ساله به تنهایی بیش از نیم میلیون پرنده از انواع مرغابی، فلامینگو، پلیکان، پاخاکستری، قوی، انواع اردک، لک لک، درنای خاکستری، عقاب دریایی را در آب‌های خود سکنی می دهد.

این تالاب که رویشگاه و زیستگاه تعداد بیشماری از گونه های در معرض خطر می باشد، در سال ۱۳۵۵ به عنوان یکی از ذخیره‌گاه‌های زیست سپهر به کمیته برنامه «انسان و کره» یونسکو معرفی و انتخاب شد. تالاب میانکاله به عنوان محل زاد و ولد و پرورش ماهیان گونه های مختلفی چون کپور، انواع کفال، کلمه، سفید، ماش و کاراس، مورد توجه است. پستانداران این منطقه نیز شامل مارال، یوزپلنگ، گربه جنگلی، شغال، گراز، روباه، خرگوش، جوجه تیغی، انواع خفاش و جوندگان کوچک است.

اما طی سالهای اخیر کم بارشی در مازندران باعث گسترده شدن خشکسالی در برخی نقاط این استان شده است ... این استان پس از ۲ سال‌ ترسالی، بار دیگر در شرایط خشکسالی شدید قرار گرفته، به‌طوری که به‌گفته مسئولان و کارشناسان، سال آبی پشت‌سرگذاشته شده یکی از خشک‌ترین سال‌های آبی مازندران در ۱۰ سال اخیر بوده است.
مهم‌ترین دلیل بروز این وضعیت نیز کاهش بارندگی‌ها و پیرو آن کم‌شدن حجم آب رودهای مازندران است. به این موضوع باید افزایش دمای هوا در زمستان و بهار و ذوب‌شدن زودهنگام برف ارتفاعات به‌عنوان یکی از منابع تأمین آب استان را نیز اضافه کرد.
وضعیت آبی مازندران مساعد نیست. هرچند که نشانه‌های خشکسالی و تنش آبی در سراسر مازندران دیده می‌شود، اما مناطق شرقی این استان که تالاب میانکاله نیز در این منطقه وجود دارد بیشتر از سایر نقاط در معرض تنش آبی قرار دارند.