رییس انجمن صنایع همگن نیرو محرکه و قطعه‌سازان خودروی کشور از علاقه‌مندی برای طراحی و تولید خودروی مشترک ایرانی- روسی- ترکیه از سوی فعالان صنعتی سه کشور خبر داد و گفت: ظرفیت لازم برای همکاری سه‌جانبه خودروسازان و قطعه سازان سه‌کشور وجود دارد.

در سال‌های گذشته همکاری‌های سه‌جانبه نزدیک سیاسی و اقتصادی ایران، روسیه و ترکیه، مطرح شدن مباحثی همچون استفاده از ارز رایج سه کشور در مبادلات پولی، استفاده از پیام‌رسان بانکی بومی به‌جای سوئیفت بین ایران و روسیه و مواجهه این دو کشور با تحریم‌ها، زمزمه‌هایی در برخی محافل مبنی بر تعریف یک برند خودرویی بین این کشورها ایجاد کرد، اما در عمل به جایی نرسید و مسوولان توجهی به آن نشان ندادند.

با این حال، برافروخته شدن جنگ بین روسیه و اوکراین و در ادامه خروج برندهای خودروی خارجی از این کشور، نیاز روسیه به تامین بازار داخلی خود، همچنین سابقه تولید خودروی ال۹۰ در هر دو کشور ایران و روسیه که امروز خط تولید آن در هر دو کشور با توقف همراه شده، سبب شده تا در ماه‌های گذشته شاهد تماس‌های مکرر روس‌ها با خودروسازان و قطعه‌سازان ایرانی باشیم.

بر این اساس، ایده طراحی و ساخت خودرو یا خودروهای مشترک بین ایران، روسیه و ترکیه بیش از گذشته می‌تواند شکل عملیاتی و اجرایی به خود بگیرد.

پیشنهاد ترک‌ها با برای طراحی و تولید خودرو

در این زمینه، «محمدرضا نجفی‌منش» رییس انجمن صنایع همگن نیرومحرکه و قطعه‌سازان خودروی کشور افزود: نخستین بار انجمن خودروسازی و قطعه‌سازی کشور ترکیه پیشنهاد تشکیل کنسرسیوم سه‌جانبه با حضور صنعتگران ایرانی، روسی و ترک به‌منظور طراحی و تولید خودرو ارائه داد.

وی بیان داشت: این پیشنهاد به مسوولان صنعت کشور ارائه شده و معتقدیم ظرفیت و توان بالایی در صنعتگران سه کشور برای تحقق این مهم وجود دارد.

این مقام صنفی ادامه داد: این سه کشور با جمعیت حدود ۴۰۰ میلیون نفر و همچنین بازاری حداقل ۸۰۰ میلیون نفری که در پیرامون خود دارند، می‌توانند بازاری مناسب برای محصول یا محصولات تولیدی خود داشته باشند و اکنون با جنگ روسیه و اوکراین و نیاز بیشتر صنعت خودروسازی و قطعه‌سازی روسیه به ایران، این مساله می‌تواند سر و شکل اجرایی به خود بگیرد.

وی خاطرنشان کرد: در این صورت برخلاف گذشته که برای انجام صادرات خودرو مجبور به کسب اجازه از طرف‌های خارجی همچون شرکت‌ها رنو و پژو بودیم، می‌توانیم خودروی مناسب طراحی کرده و بسازیم و قطعات را بین صنعتگران سه کشور مطابق با توانمندی‌ها و ظرفیت‌هایشان تقسیم کنیم.

نجفی‌منش گفت: ساخت همه قطعات این خودرو با توان و پتانسیل این سه کشور، نیاز نداشتن تامین قطعات به تبادل پول و وجود بازارهای مناسب صادراتی، از جمله مزایای چنین پروژه‌ای است که ترک‌ها پیشنهاددهنده آن بودند و روس‌ها نیز به آن تمایل دارند.

وی یادآوری کرد: ترکیه با صادرات سالیانه بیش از ۱۲ میلیارد دلاری قطعه، از پتانسیل بسیار خوبی در صنعت قطعه‌سازی برخوردار است، روس‌ها توانایی فنی و فنّاوری بالایی به‌ویژه در خودروهای سنگین دارند و وجود کارخانه‌های و خطوط تولید و مونتاژ مختلف خودرو و قطعه در ایران همراه با توانایی طراحی، از جمله مواردی است که می‌توان برای تبدیل این ایده به پروژه اجرایی دلگرم‌کننده باشد.