غربی ها ونمایندگان آنها درشرق و خاورمیانه چنان در شیپور آزادی خواهی ودموکراسی می دمند که صدایش گوش فلک را کر می کند اما این سو در ایران بدون هر جار و جنجالی این واژه فرنگی معنی می شود.

تحولات یک هفته اخیر درباره وضعیت حقوق اقلیت ها در ایران و رژیم صهیونیستی تصویری متفاوت از دو رویکرد متضاد را به تصویر کشید.
در روزهای اخیر دو رویداد تصویب قانون «کشور یهود» در پارلمان رژیم صهیونیستی و تایید راهیابی «سپنتا نیکنام» شهروند زرتشتی به شورای شهر یزد با رای مجمع تشخیص مصلحت نظام در ایران نگاه ها را معطوف به خود کرد. 

*دموکراسی صهیونیستی
رژیم صهیونیستی سال ها مدعی برخورداری از یک نظام دموکراتیک بود. اما پنجشنبه گذشته تصمیمی در پارلمان این رژیم اتخاذ شد که دروغ بودن این ادعا را روشن و درونمایه آن را آشکار کرد.
پارلمان (کنیست) رژیم صهیونیستی قانونی را موسوم به «کشور یهود» تصویب کرد که بر اساس آن «اسرائیل کشوری برای قوم یهود» و «زبان عبری تنها زبان رسمی» آن است.
این در حالی است که از حدود 9 میلیون جمعیت ساکن فلسطین اشغالی (در محدوده مرزهای 1948) حدود دو میلیون عرب زندگی می کنند. این افراد کسانی هستند که پس از اشغال فلسطین و تاسیس رژیم صهیونیستی در محدوده کشور جعلی سرزمین های اشغالی باقی ماندند و شناسنامه اسرائیلی گرفتند.
رژیم صهیونیستی در طول هفتاد سال گذشته همواره با یک تناقض بزرگ گذران می کرد. از یک سو این رژیم با هدف تشکیل کشوری برای یهودیان صهیونیست که از سراسر دنیا به آنجا مهاجرت می کردند، شکل گرفت و از سوی دیگر برخی شرایط از جمله تلاش برای ارائه چهره مثبت در دنیا ایجاب می کرد که این رژیم خود را مدافع دموکراسی و حافظ حقوق اقلیت ها معرفی کند. 
ارائه تابعیت به عرب ها که بسیاری از آنها مسلمان هم هستند در تناقض با ماهیت اصلی این رژیم بود اما این روش سال ها ادامه پیدا کرد. هرچند که همواره به این افراد به دید شهروند درجه دو نگریسته می شد.
اما اتفاقی که اخیرا در پارلمان افتاد این تناقض را حتی به صورت رسمی و قانونی کنار زد و به طور آشکارا تعیین شد که اسرائیل تنها متعلق به یهودیان است.
با تصویب این قانون عملا یک پنجم جمعیت ساکن فلسطین اشغالی فاقد حقی برای تعیین سرنوشت محسوب می شوند. از سوی دیگر زبان عربی هم که سال ها یکی از زبان های رسمی در فلسطین اشغالی بود از این رسته به کنار زده شد.
تصویب قانون کشور یهود آشکارا مهر تاییدی بر استقرار یک نظام آپارتاید تبعیض نژادی در فلسطین خواهد بود که نتیجه آن از دید بسیاری از ناظران فشار به فلسطینیان ساکن آنجا برای کوچ اجباری خواهد شد.
حاکمیت نظام تبعیض نژادی در رژیم صهیونیستی در حالی است که این رژیم اصلی ترین همپیمان برای بسیاری از کشورهای غربی از جمله آمریکا در منطقه است. این کشورها بارها اعلام کرده اند که حمایت از رژیم صهیونیستی اصلی ترین سیاست آنها در خاورمیانه است.

*دموکراسی ایرانی
سه روز پس از تصویب قانون جنجالی کشور یهود در رژیم صهیونیستی، راهیابی «سپنتا نیکنام» شهروند زرتشتی به شورای شهر یزد با تایید مجمع تشخیص مصلحت نظام در ایران تایید شد.
ایران کشوری است که اکثریت آن را مسلمانان تشکیل می دهند اما در قانون اساسی ایران به صراحت به حقوق اقلیت ها اشاره شده است.
اصل سیزدهم قانون اساسی جمهوری اسلامی به صراحت ایرانیان زرتشتی، کلیمی و مسیحی را به عنوان اقلیت های دینی در ایران شناخته است که در حدود قانون‏ در انجام‏ مراسم‏ دینی‏ خود آزادند و در احوال‏ شخصیه‏ و تعلیمات‏ دینی‏ بر طبق‏ آیین‏ خود عمل‏ می‌کنند.
همه اقلیت های دینی حق برگزاری آزادانه فعالیت ها و مراسم دینی و مذهبی خود را دارند.
افزون بر این احوال شخصیه اقلیت ها همچون ازدواج و طلاق و...بر اساس چارچوب های دینی آنها انجام می شود.
از سوی دیگر هر یک از اقلیت های دینی نماینده خاص خود را در مجلس شورای اسلامی دارند.
آنها در تشکیل انجمن ها و گروه ها نیز آزاد هستند.
البته این به معنای نبود مشکلاتی در زمینه رعایت کامل حقوق اقلیت ها در ایران نیست. 
بحث ها و حواشی ایجاد شده درباره راهیابی سپنتا نیکنام هم گواهی بر این مساله است. اما به دلیل صراحت قانون بر رعایت حقوق اقلیت ها این مشکل نیز نهایتا در مجمع تشخیص مصلحت حل و فصل شد.
موضوع مهم این است که قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، کشور ایران را متعلق به همه ایرانیان از مسلمان (شیعه و سنی) تا مسیحی، زرتشتی و کلیمی می داند.
تصریح برحقوق اقلیتها در قانون اساسی ایران در حالی است که همان کشورهای غربی مدافع رژیم آپارتاید صهیونیستی، ایران را متهم به نقض حقوق اقلیت ها می کنند.