«حسن یوسف» روزنامه نگار بحرینی است که به دلیل انتقادهایش از نظام آل خلیفه سلب تابعیت شده و اینک در لبنان در تبعید اجباری است. او در گفت و گو با ایرنا به تشریح فشارها و برخوردهای حکومت بحرین علیه روزنامه نگاران منتقد در طول هفت سال اخیر پرداخت.

گفت و گو با یوسف که مسئول پرونده بحرین در «کمیته حمایت از روزنامه‌نگاران» (مستقر در نیویورک) است، به مناسبت هفتمین سالگرد اعتراض های مردمی علیه حکومت بحرین صورت گرفت. 
در ادامه متن کامل این گفت و گو می آید:

*ایرنا: انقلاب بحرین نتیجه چه بود و به چه دلیل است که پس از هفت سال این انقلاب همچنان ادامه دارد؟
**یوسف: انقلاب 14 فوریه سال 2011 نتیجه انفجار خشم مردم بحرین به سبب انباشته شدن بحران هایی بود که سال ها با آن دست به گریبان بودند. بحران قانون اساسی و خودکامگی «حمد بن عیسی آل خلیفه» حاکم بحرین ریشه خشم و خروش مردمی بود.
حَمَد، در 14 فوریه 2001 منشوری را با عنوان «منشور آشتی ملی» صادر کرد و با دادن وعده اصلاحات به نوعی باب مصالحه را باز کرد، اما خیلی زود آن منشور را زیر پا گذاشت. در 14 فوریه سال 2002 قانون اساسی جدیدی رونمایی شد که تمام اختیارات دولت، مجلس و قوه قضائیه بعلاوه عزل و نصب وزریران، فرماندهان نظامی و امنیتی و قضات را در اختیار پادشاه قرار می داد. همچنین تبعیض مذهبی و حتی خانوادگی که از سوی خاندان حاکم شدت گرفته بود، همه و همه باعث خشم مردم و خروش آنها در 14 فوریه 2011 شد.

*ایرنا: هفت سال انقلاب بحرین شاهد چه چیزهایی بود؟
**یوسف: نخستین چیزی که ما در طول این هفت سال شاهد آن بودیم استمرار انقلاب بود. در این هفت سال 48هزار و 29 راهپیمایی اعتراض آمیز در سراسر بحرین برگزار شد. این تعداد غیر از این دو روزی است که وارد سال هشتم انقلاب شده ایم.
دوم، انقلاب بحرین طی هفت سال شاهد بود صدها تن بر اثر حملات ددمنشانه دژخیمان مجروح شدند؛ ده ها شهروند سلب تابعیت و از کشورشان اخراج شدند؛ اکنون بیش از 4هزار نفر در زندان ها حبس هستند و زیر شکنجه قرار دارند، حکم های قضایی صادر شد که مجموع آنها چندین قرن می شود. ما حساب کردیم فقط احکام صادر شده در حق اصحاب رسانه بالغ بر 250 سال می شود. همچنین 21 حکم اعدام نیز در حق کسانی صادر شده است که خواهان ابتدایی ترین حقوق خود هستند.
سوم، شناخته شدن مردان استثنایی و بزرگ. از جمله ملت بحرین باری دیگر از نقش حکیمانه و مهم آیت الله شیخ «عیسی قاسم» و مرکزیت ایشان آگاه شد. همچنین مردم شیخ «علی سلمان» را بیشتر شناختند. مردی که با آرامش، عزم استوار و قلبی مطمئن به ملت بحرین عشق می ورزد و مواضعش در سطح ملی است.
چهارم، دریافتیم که اعتماد مردم به رهبران مخالفین بسیار بالاست و خشم و غضب آنها در طول ده سال یکه تازی حَمَد، هنوز فروکش نکرده است.
پنجم، فهمیدیم که همسایگان مان خیر بحرین را نمی خواهند. آنها فقط آل خلیفه را می بینند و هیچ توجهی به ملت و خواسته های آنان ندارد. برای مثال عربستان سعودی و امارات می توانستند به جای فرستادن نیروهای موسوم به «سپر جزیره» راه حلی سیاسی پیشنهاد دهند.
ششم، این را متوجه شدیم که سازمان ملل و خیلی از سازمان های بین المللی هیچ فایده ای برای ما ندارند. سخن گفتن از انسانیت و حقوق بشر، تنها برای سوء استفاده های سیاسی برخی کشورهاست و سازمان ها در برابر جنایت ها سکوت می کند. بسیاری نکات دیگر هم وجود دارد که در این مجال گنجایش ندارد.

*ایرنا: شما از صدور مجموعا بیش از 250 سال حکم زندان علیه اصحاب رسانه گفتید. در این هفت سال آزادی مطبوعات و رسانه ها را چگونه ارزیابی می کنید؟
**یوسف: بحرین در پایین ترین رده های آزادی مطبوعات است و حتی از عربستان سعودی هم اوضاع بدتر است. باید گفت آزادی مطبوعات اصلا در بحرین وجود ندارد. طبق آمارهایی که ما جمع آوری کردیم تا ابتدای سال 2017 یعنی در 6 سال نخست انقلاب، بیش از 1250 مورد نقض حقوق روزنامه‌نگاران و اصحاب رسانه‌ در بحرین اتفاق افتاده است. موارد زیادی ثبت شده که در آن خبرنگاران و فعالان رسانه ای در بحرین دچار آسیب‌های جسمی و نقص عضو شده اند. این آسیب ها در نتیجه تیراندازی، استنشاق گازهای سمی و اشک آور، یا تحت شکنجه قرار گرفتن بوده است.
تعدادی از اصحاب رسانه زیر شکنجه به شهادت رسیدند مانند شهیدان «کریم فخراوی» و «زکریا العشیری» و تعدادی نیز بر اثر اصابت گلوله مانند شهید «احمد اسماعیل» که در حال فیلمبرداری از تظاهرات بود.
روزنامه های معتبری همچون الوسط توقیف شدند. روزنامه ای که خود اصلا یکی از اقدامات اصلاحاتی آل خلیفه بود که می خواستند روزنامه ای مردمی فعال باشد.
همه اینها نشانه این است که آزادی مطبوعات در بحرین وجود ندارد و کار رسانه ای از نظر رژیم آل خلیفه جرم است. علی رغم اینکه یکی از مؤلفه های دموکراسی، وجود آزادی مطبوعاتی و رسانه ای است.

*ایرنا: وضعیت فعالیت رسانه های بین المللی چگونه است؟
**یوسف: در حال حاضر و از سال 2016 در بحرین هیچ مجوزی به خبرنگاران رسانه های بین المللی داده نمی شود، حتی خبرنگاران بحرینی که بخواهند برای آن رسانه ها کار کنند. فضای رسانه ای بحرین کاملا بسته است، حتی برای شبکه هایی چون CNN و BBC که متعلق به متحدین رژیم هستند. فقط برای رسانه های داخلی مجوز صادر می شود، آن هم کسانی که رژیم آنها را تعیین کند. این فرد دیگر خبرنگار نیست، می شود کارمند روابط عمومی.
«نزیهه سعید» خبرنگار زن شبکه «فرانس 24» و رادیو «مونت کارلو» نه تنها بازداشت و زندانی شد بلکه در زندان تحت شکنجه و اهانت های زشتی قرار گرفت. همینطور پس از پنج سال به او اتهام زدند که او بدون مجوز فعالیت کرده و مدارک فعالیتش جعلی است.
اینها تنها چند نمونه از برخورد رژیم با رسانه های خارجی و داخلی است که در قبال این اقدامات هیچ برخورد جدی صورت نمی‌گیرد.

منبع ایرنا