اگر دقت کرده باشید اکثر شرکت‌هایی که در نمایشگاه‌های قطعات خودرو در ایران شرکت می‌کنند، بازرگانانی از کشورهای چین و ترکیه هستند. با توجه به اینکه نمایشگاه‌هایی که در ایران برگزار می‌شود باید توانمندی‌های تولیدکنندگان داخلی را نشان دهد، اما بیشتر تجار خارجی در این زمینه شرکت می‌کنند.

بخش اعظمی از حجم قطعات یدکی خودرو و نیز قطعات مصرفی در تولید خودرو از خارج کشور تامین و قاچاق می‌شود. بازار لجام گسیخته و بدون نظارت قطعات خودرو، تا کنون به حال خود رها شده است. متاسفانه مصرف کننده هیچ توان تشخیصی در زمینه با کیفیت بودن یا نبودن قطعه‌ای که می‌خرد، ندارد و این سوال پیش می‌آید که آیا می‌تواند مدت زمان طولانی از آن استفاده کند؟ طرح اتصال کد رهگیری روی قطعاتی که بیشترین قاچاق را دارند، می‌تواند طرح مناسبی باشد، اما با ۱۶ قلم دامنه کالاها بسیار محدود شده است.

استفاده از سیستم‌های پیشرفته و دیجیتال می‌تواند کمک کند تا کنترل و ردیابی کالای قاچاق بهتر انجام گیرد. این مساله نیز نیاز به نظارت و بازررسی بالایی دارد. اساسی‌ترین شکل مقابله با قاچاق ساماندهی تولید داخل است، در واقع با جذب خرید برای محصولات داخلی و رقابتی کردن آن می‌توان کمک زیادی به کاهش کالای قاچاق و جلوگیری از خرید آن کرد.

در مرحله دوم، بازار به هم ریخته قطعات یدکی باید سر و سامان داشته باشد. متاسفانه در ایران ساماندهی وجود ندارد و حتما باید اتحادیه مربوطه وارد این حوزه شود. اتحادیه مربوطه می‌تواند با برنامه ریزی و سامان دادن به بازار قطعات یدکی خودرو از قاچاق بی رویه و نیز افزایش آن جلوگیری کند. دستگاه‌های نظارتی نیز باید در این مساله کمک و دقیق‌تر و مناسب‌تر عمل کنند. علاوه بر موارد ذکر شده شرکت‌های خودروسازی نیز باید در این زمینه وارد عمل شوند. بیشتر لوازم یدکی و قطعات خودرو از طریق بازار و بازرگانان برای ایران تامین می‌شوند. نگاه ایران باید نست به صنعت خودرو تغییر کند و ایران باید بتواند به این صنعت توجه ویژه داشته باشد.

این صنعت شامل خودروسازی و نیز ساخت قطعات خودرو است. باید بازار خودرو هدفمند حرکت کند و در حوزه رقابت باید رقابتی اصولی ایجاد شود. احقاق این مساله نیاز به برنامه ریزی جامع و مشخص دارد و تا زمانی که خود صنعت خودرو در دست دولت و دولتی‌ها و مدیران دولتی است، مشکلات زیادی در این صنعت وجود دارد و بر طرف نخواهد شد. تامین قطعات به این مفهوم از مسیر اصلی خود خارج شده است و چیزی که از دهه ۷۰به عنوان ساخت داخل شروع شد، متاسفانه در دولت احمدی نژاد دچار انحراف و از مسیر خود خارج شد. موارد ذکرشده نیاز به اصلاح و بازبینی مجدد در بحث ساخت داخل دارند.