اما قبل از اینکه به مقایسه دو خودروی کراس اوور مطرح در بازار بپردازیم بهتر است که پیش از آن تعریفی جامع از این نوع خودرو ارائه کنیم. به‌طور کلی کراس اوور خودرویی است که فضا و بدنه یک شاسی‌بلند (SUV) را در اختیار دارد، در حالی که از پلت‌فرم یک خودروی سواری بهره می‌برد. در حال حاضر کراس اوورها بر بخشی از بازار خودرو که در اختیار شاسی‌بلندها بوده، چیره شده و به خودروی همه کاره بسیاری از خانواده‌های آمریکایی تبدیل شده‌اند. با وجود اینکه کراس اوورها بازار را در اختیار گرفته‌اند، شاید این سوال پیش بیاید که چرا کمپانی‌های خودروسازی تصمیم به تولید محصولاتی با بدنه بزرگ شاسی‌بلندها روی پلت‌فرم خودروهای سواری گرفته‌اند.

در پاسخ به این سوال باید گفت که کراس اوورها فواید زیادی دارند که خوشایندترین آن ارتقای بیشتر صندلی و در نهایت دید بهتر اطراف است. هر چند شاسی‌بلندها نیز از این امکان برخوردارند، اما از آنجا که خودروهای شاسی‌بلند بر پلت‌فرم‌های خاص سوار هستند، دارای وزن بسیار زیادی هستند که خود منجر به افزایش مصرف سوخت و در نهایت سنگینی این خودروها می‌شود. اما خودروهای کراس اوور در حالی نقاط مثبت شاسی‌بلندها را دارند که باید سبکی و راحتی را نیز به آن اضافه کنیم. این خودروها همان‌طور که گفته شد در مقایسه با شاسی‌بلندها سبک‌تر هستند که منجر به کاهش مصرف سوخت می‌شود. همچنین به‌دلیل استفاده از پلت‌فرم خودروهای سواری، کراس اوورها بیشتر شبیه خودروهای معمولی هستند تا اینکه شبیه شاسی‌بلندها باشند.

در حقیقت هنگامی که پشت فرمان یک کراس اوور هستید، بیشتر حس رانندگی با یک خودروی استیشن را می‌کنید. حال نوبت معرفی و مقایسه دو خودروی کراس اوور می‌رسد دو خودرویی که یکی متعلق به رنو است و دیگری متعلق به سانگ یانگ کره. هر چند رنو چهار دهه است که در ایران خضور داشته و مشتریان نیز با توجه به کیفیت شناخته شده این برند فرانسوی دست به انتخاب محصولات این شرکت می‌کنند، اما سانگ یانگ نیز طی این سال‌ها توانسته نظر برخی مشتریان ایرانی را به خود جلب کند. این شرکت پیش از این با محصولات ساختارشکنانه‌ای همچون اکتیون و کوراندو در بازار داخل حضور یافته بود.

شرکت بازرسی چه می‌گوید؟

اول به سراغ بررسی‌های شرکت بازرسی کیفیت و استاندارد ایران می‌رویم تا ببینم این دو محصول چه نمراتی در خدمات فروش، پس از فروش، ارزیابی نمایندگی‌ها، عیوب اولیه و... کسب کرده‌اند. طبق بررسی‌های این شرکت، کپچر فرانسه از نظر عیوب اولیه ۱۲۱ عیب، ارزیابی نمایندگی‌های مجاز خدمات پس از فروش رتبه ۸۲۹، رضایت از فرآیند فروش رتبه ۶۷۹، رضایت از خدمات پس از فروش رتبه ۷۱۴ و رضایت کیفی اولیه مشتریان رتبه ۷۸۰ را کسب کرده است. این ارزیابی‌ها با شاخص هزار در نظر گرفته شده است؛ اما به سراغ خودروی تیولی برویم. این خودرو نسبت به کپچر امتیاز کمتری در رضایت مشتریان از فروش و خدمات پس از فروش کسب کرده این در شرایطی است که خودروی یاد شده در عیوب اولیه رقم کمتری نسبت به کپچر کسب کرده است. تیولی در عیوب اولیه ۱۱۳ عیب، در رضایت از فرآیند فروش رتبه ۵۹۰ در رضایت از خدمات پس از فروش رتبه ۶۵۶ و در رضایت کیفی اولیه رتبه ۷۷۳ را به خود اختصاص داده است. بنابراین نتیجه می‌توان گرفت که کپچر هر چند عیوب اولیه بیشتری دارد اما نسبت به خودرو قابل قیاس خود، در رضایت فروش و خدمات پس از فروش و همچنین رضایت کیفی اولیه از وضعیت بهتری برخوردار است.
امکانات ایمنی و رفاهی

پس از بررسی گزارشات سازمان بازرسی به سراغ آپشن‌های این دو خودرو می‌رویم. هر دو خودرو به گزینه‌هایی از قبیل سیستم‌های ترمز و پایداری ABS، EBD، ESP، سیستم کمکی حرکت در سربالایی‌ها HSA، کروز کنترل، رینگ‌های آلومینیومی، نمایشگر میانی داشبورد، سیستم ورود و استارت بدون کلید، گرم کن صندلی‌های جلو، روکش‌های چرمی و سنسور نور و باران و... مجهز هستند. البته تفاوت‌هایی نیز در این دو خودرو دیده می‌شود به‌عنوان مثال تیوولی بر خلاف کپچر دارای سانروف (البته در تیپ Elite)، آینه داخلی الکتروکرومیک و ۲ عدد ایربگ بیشتر است و در عوض سیستم تهویه مطبوع کپچر از نوع اتوماتیک است. ایمنی دو خودرو هر چند مورد تایید موسسات اروپایی قرار گرفته اما کپچر با ۴ ایربک توانسته ۵ ستاره ایمنی را از موسسه EuroNCAP را دریافت کند؛ در صورتی که تیوولی به همان ۴ ستاره ایمنی اکتفا کرده است.

اهل فن چه می‌گویند؟

در این قسمت به جای اینکه تنها تجربه خود از رانندگی با این دو خودرو را در معرض قضاوت قرار دهیم، بهتر دیدیم که قضاوت‌های مختلف در مورد کپچر و تیولی را بازگو کنیم. در «خودرو امروز» عارف منظری می‌نویسد: که نتایج مشخص است، رنو کپچر با به ارث بردن ویژگی‌های ذاتی کلیو، رانندگی اسپرت‌تری را نسبت به تیوولی ارائه می‌کند. دینامیک رانندگی به مراتب پویاتری دارد و از حیث توانایی‌های حرکتی گزینه برتر است. تیوولی کاملا نشان‌دهنده آن است که مدیران سانگ یانگ از اشتباهات گذشته خود درس گرفته‌اند. خودرویی جذاب، راحت و مجهز بوده و به خوبی طیف خریداران خود را هدف گرفته است و تنها افسوس یک پیشرانه قدرتمندتر برای آن باقی می‌ماند. اگر خواهان خودرویی خوش‌دست، اسپرت و چابک در این رنج هستید، کپچر انتخاب شماست اما اگر خودرویی خاص‌تر، مجهزتر و خانوادگی‌تر مد نظر شماست، تیوولی می‌تواند انتخابی بهتر باشد.

برخی  کارشناسان نیز معتقدند که با طراحی (به‌خصوص داخلی) بهتر، فضای سرنشین عقبی بیشتر و موتور تنفس طبیعی ضعیف اما کم دردسر، برای خانواده‌های کم‌جمعیت انتخاب مناسبی به‌نظر می‌رسد؛ ضمن اینکه با خرید این سانگ یانگ به چند آپشن اضافه (به‌خصوص در مقایسه با کپچرهای ۲۰۱۶) دست خواهید یافت. اما کپچر با توجه به ابعاد بدنه و مشخصات پیشرانه‌اش بیشتر مناسب جوان‌ترها است که هم حوصله نگهداری دقیق‌تر از موتور توربو را دارند و هم از شتابگیری‌ها (البته شتاب ثانویه) لذت بیشتری خواهند برد. ضمن اینکه موتور بهینه رنو با مصرف سوخت مناسبش می‌تواند بخشی از هزینه‌های نگهداری شما را کاهش دهد و وجود یک ستاره ایمنی بالاتر نیز حس امنیت بیشتری برایتان به ارمغان بیاورد.

و در نهایت اینکه در سایت مجله ماشین تاکید شده که هر دو خودروی رنو کپچر و تیوولی از همه نظر تقریبا در شرایط یکسانی قرار دارند. در مقایسه پیشرانه رنو کپچر دارای برتری بوده و در قسمت ایمنی تیوولی دارای امکانات بهتری است. پس مقایسه بین این دو خودرو بستگی به سلیقه و نوع نیاز‌های افراد متفاوت است. اگر برای شما رانندگی نسبتا نرم و مصرف سوخت پایین مهم است قطعا رنو کپچر مناسب شما خواهد بود؛ اما اگر شما ظاهر جسور و عضلانی به همراه حجم موتور بالاتر و ایمنی بیشتر مهم است بسراغ تیوولی بروید.