در دومین روز از پنجمین همایش اقتصاد صنایع پلاستیک در ایران که به ابتکار انجمن ملی صنایع پلیمر ایران برگزار شد، شروین احمدی عضو هیات‌علمی پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران در سخنرانی خود با عنوان پلیمرهای مهندسی؛ چالش‌ها و فرصت‌های سرمایه‌گذاری؛ به موضوع پلاستیک‌‌‌‌‌های مهندسی و فرصت‌هایی که این رشته می‌تواند ایجاد کند، پرداخت.

در دومین روز از پنجمین همایش اقتصاد صنایع پلاستیک در ایران که به ابتکار انجمن ملی صنایع پلیمر ایران برگزار شد، شروین احمدی عضو هیات‌علمی پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران در سخنرانی خود با عنوان پلیمرهای مهندسی؛ چالش‌ها و فرصت‌های سرمایه‌گذاری؛ به موضوع پلاستیک‌‌‌‌‌های مهندسی و فرصت‌هایی که این رشته می‌تواند ایجاد کند، پرداخت.

شروین احمدی در این سخنرانی با تاکید بر این موضوع که همه‌چیز در حال تغییر است، عنوان کرد: مواد مصرفی و میزان تقاضا در دنیا روزبه‌روز در حال تغییر است، پس چالش نخست مهم ما این است که چه تولید کنیم و چالش بعدی این است که چگونه تولید کنیم که با کمترین میزان مصرف انرژی و انتشار گاز co2 همراه باشد. وی در ادامه با اشاره به این موضوع که در صنعت پتروشیمی نیز وضع به همین منوال است، بیان کرد: ابتدا باید ببینیم که یک واحد پتروشیمی چگونه کار می‌کند. در پاسخ به این پرسش باید عنوان کرد؛ میزان سرمایه‌گذاری در واحدهای پتروشیمی چندان تغییر نکرده‌است؛ اما با توجه به نوع مصرف انرژی میزان آلایندگی‌‌‌‌‌های آن تغییر پیدا کرده‌است.

این عضو هیات‌علمی پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران در ادامه با اشاره به این موضوع که باید از تولید پلاستیک عمومی به سمت پلاستیک‌‌‌‌‌های مهندسی پیش رفت، خاطرنشان کرد: در وهله نخست باید به این موضوع توجه کنیم که در پلاستیک مهندسی در کجا قرار داریم. در این زمینه چند واحد شکل‌گرفته‌‌‌‌‌اند که چندان نتوانسته‌اند رشد کنند، این موضوع نشان می‌دهد که در پلاستیک مهندسی رشد چندانی نداشته‌‌‌‌‌ایم. البته برای تولید پلاستیک مهندسی باید زنجیره ارزش آن را ایجاد کنیم. در برخی پلیمرها مانند پلی‌‌‌‌‌یورتان رشد کرده‌‌‌‌‌ایم، به این دلیل که زنجیره تولید آن را در داخل تکمیل کرده‌‌‌‌‌ایم یا در زمینه پلی‌‌‌‌‌اتین کار کرده‌‌‌‌‌ایم، چراکه بالادست آن در داخل قابل‌تامین بوده‌است، از این‌رو صنایع پایین‌‌‌‌‌دست آن دوساله تکمیل می‌شود.

احمدی در ادامه با تاکید بر این موضوع که تولید پلاستیک‌‌‌‌‌های مهندسی نیازمند پیش‌‌‌‌‌نیازهایی است، بیان کرد: برای واحد تولید پلاستیک مهندسی در وهله نخست باید صنایع بالادست آن در کشور وجود داشته‌باشد؛ در وهله بعد باید لایسنس و فناوری معتبر برای واحد آن وجود داشته‌باشد؛ در نهایت باید مکان‌‌‌‌‌یابی درستی انجام گیرد. در زمینه مکان‌‌‌‌‌یابی باید اذعان کرد؛ آمایش سرزمینی درستی انجام گیرد؛ برای نمونه در استان سیستان و بلوچستان ظرفیت نزدیکی به دریا و نیروی کار ارزان وجود دارد، اما در این استان امکانات وجود ندارد و این وظیفه دولت است که این امکانات را ایجاد کند.

وی در ادامه با اشاره به دو نوع پلیمرکه باید به فرصت‌های آن برای سرمایه‌گذاری توجه کرد، گفت: پلی‌‌‌‌‌استال و پلی‌‌‌‌‌آمید دو محصول پلیمری مهندسی است که می‌توان امکانات و فرصت‌های آن را بررسی کرد. پلی‌‌‌‌‌استال یک پلیمر قدیمی است که ما در داخل امکان تکمیل زنجیره و لایسنس آن را داریم. لایسنس‌‌‌‌‌های قدیمی آن انرژی زیادی مصرف می‌کرد، اما فناوری‌های جدید میزان انرژی کمتری استفاده می‌کنند. بازگشت سرمایه آن یک سال‌و‌نیم طول می‌کشد و نزدیک به ۲۱‌میلیون دلار به سرمایه‌گذاری نیاز دارد. یکی از مزیت‌های ما در پلاستیک مهندسی تولید پلی‌‌‌‌‌استال است که طی حدود دو سال‌جواب می‌دهد.

این عضو هیات‌علمی پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران در ادامه خاطرنشان کرد: پلیمر دیگر برای سرمایه‌گذاری، پلی‌‌‌‌‌آمید است که یک پلیمر ساده و روتین است، البته نیاز به سرمایه‌گذاری بالایی دارد. نیاز به سرمایه‌گذاری ۶‌میلیون دلاری دارد و بازگشت سرمایه آن سه سال‌طول می‌کشد. پلی‌‌‌‌‌آمید در دنیا مصرف می‌شود که بخشی از آن دورریختنی است که می‌توان از آن دوباره استفاده کرد که این امر می‌تواند میزان هزینه‌های قبل از بهره‌‌‌‌‌برداری آن را کاهش دهد.  احمدی در ادامه تاکید کرد: در کشور ما صادرات پلاستیک به‌‌‌‌‌‌شدت عمومی است، درحالی‌که ضروری است به سمت پلاستیک‌‌‌‌‌های خاص و مهندسی پیش‌برویم. در این پلیمرهای خاص می‌توانیم زنجیره تولید را تکمیل کنیم و محصولات نهایی مانند البسه ورزشی تولید کنیم. ما صد‌درصد می‌توانیم به این جایگاه برسیم، منتها برای این امر تنها نیازمند هوشیاری و برنامه‌‌‌‌‌ریزی هستیم.

دانلود پاورپوینت