"حسین کنعانی‌مقدم" می‌گوید: توهین به رییس جمهوری توهین به جمهوریت نظام محسوب می‌شود و نباید به این سادگی از کنار چنین اقدامی عبور کرد. به همین دلیل هم اگر این اقدام سازماندهی شده بوده است می‌بایست دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی کشور این موضوع را به جد پیگیری کنند و به آن خاتمه دهند.

دولت حسن روحانی در حالی در  سال ۹۲ سکان هدایت کشور را در دست گرفت که در حوزه داخلی و خارجی کشور با محدودیت‌هایی مواجه بود و معادلات بین المللی به ضرر ایران انجام می گرفت اما دولت در تمام این سال‌ها برای رسیدن به اهداف خود راهبرد اعتدال در داخل و تعامل در خارج را ترک نکرد و به نتایج ارزنده‌ای هم دست یافت که مهمترین آن در حوزه خارجی به بهبود جایگاه ایران در نظام بین‌الملل انجامید. همه این تلاش ها یک طرف و اینکه عده ای بخواهند چشم خود را بروی همه چیز ببندند و شرایط خاص کشور را در نظر نگیرند و هر روز در توهین به دولت و شخص رییس جمهوری گوی سبقت را از یکدیگر بربایند؛  بی انصافی تمام است. چنانکه طی دوره فعالیت دولت روحانی بارها شاهد آن بوده ایم که افراد و گروه های خاص به دلایلی سیاسی و حزبی سعی می کنند تا چهره دولت را مخدوش کنند.  یکی از نمونه های این چنین رفتاری طی روزهای اخیر و در ۲۲ بهمن اتفاق افتاد. در این روز  عده ای تندرو که با اطمینان از این  که هیچ گزند و تعقیبی در پی آنها نخواهد بود؛  به رییس جمهوری که به تعبیر قانون اساسی عالی‌ترین مقام رسمی کشور پس از مقام معظم رهبری محسوب می شود، اهانت کردند. موضوع مهمی که جای تامل دارد و همین امر باعث شد تا پژوهشگر ایرنا با «حسین کنعانی‌مقدم» فعال سیاسی اصولگرا گفت و گویی انجام دهد که در ادامه می خوانید:

چنین ر فتارهایی محکوم و برخلاف توصیه های مقام معظم رهبری است

کنعانی مقدم  در ارزیابی خود از توهین به رییس جمهوری در  روز ملی ۲۲ بهمن، گفت: توهین به رییس جمهوری و اقدامات خودسرانه، این چنین که در روز ۲۲ بهمن اتفاق افتاد، قطعاً محکوم است چرا که توهین به رییس جمهوری توهین به جمهوریت نظام محسوب می شود و نباید به این سادگی از کنار چنین اقدامی عبور کرد.

این فعال سیاسی به عواقب این گونه توهین ها نسبت به  شخص رییس جمهوری و دیگر مسوولان در کشور اشاره کرد و توضیح داد: اگر این باب باز شود که افرادی برخلاف توصیه های مقام معظم رهبری که اخیراً هم بر اجتناب از توهین و تخریب علیه مقامات تاکید کرده بودند، به مسئولان نظام و توهین کنند چارچوب های نظام در ارتباط با مسئولان مورد تهاجم دشمن قرار می گیرد و به هیچ وجه این گونه کارها مورد تایید یک جریان سیاسی نبوده و نیست.

تلاش برای برهم زدن روند مذاکرات

 کنعانی مقدم در پاسخ به  پرسش که این  توهین ها به  حسن روحانی با انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ مرتبط است  یا به قضیه برجام و مذاکره با آمریکا ؛ اظهار داشت: حسن روحانی که در این دوره نمی تواند نامزد ریاست جمهوری شود اما به هر حال جریانی که از او حمایت می کند قاعدتاً در معرض تهاجمات انتخاباتی قرار خواهد گرفت. 

وی در ادامه خاطر نشان کرد: من این توهین را بیشتر در جهت بحث مذاکره با آمریکا می بینم؛ یعنی اینکه تعدادی از افراد در کشور به دنبال این هستند تا کاری کنند که طرف مذاکره با آمریکا که دولت فعلی در ایران است عملاً هیچ گونه قدرتی برای مانور مذاکره نداشته باشد.

مسبوق به سابقه بودن این رفتارها

این فعال سیاسی به سابقه این اتفاقات اشاره  و بر لزوم برخورد با آن تاکید کرده و گفت: چنین توهین هایی که نمونه آن هم در روز ۲۲ بهمن مشاهده کردیم یک شیوه بسیار زشتی است که برخی از جریان های سیاسی آن را نیز دنبال می کنند و قبلاً هم اتفاق افتاده است. برای نمونه در قم به علی لاریجانی توهین کردند و به سمت او مهر نماز پرتاب کردند. همان موقع هم ما گفتیم که اگر ریشه اینگونه اقدامات پیدا نشود و با آن برخورد نکنند می تواند به یک معضل سیاسی در کشور تبدیل شود. به همین دلیل هم اگر این اتفاق یک اقدام سازماندهی شده بوده است می بایست دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی کشور این موضوع را به جد پیگیری کنند و به آن خاتمه دهند.

ایجاد فرصت برای دشمن

کنعانی مقدم  در پایان به توضیح  دلایل وقوع این اتفاقات و  خطراتی که از این طریق متوجه نظام جمهوری اسلامی  است پرداخت و گفت: این توهین که در ۲۲ بهمن اتفاق افتاد می تواند علل مختلفی داشته باشد؛ بخشی از آن مربوط به نارضایتی هایی است که از عملکرد روحانی ایجاد شده است که ممکن است فضا را ملتهب کند اما اگر این توهین ها اقدامی سازمان دهی شده و از روی حساب و کتابی خاص برای تضعیف جمهوریت نظام باشد، هیچگونه توجیهی نمی توان برای آن آورد. پس اگر مسوولان نظام که مسوول مسایل اقتصادی، سیاسی و نظامی کشور هستند تضعیف شوند، دشمن آن را به عنوان یک فرصت برای خود محسوب می کند و فشارها را بیشتر خواهد کرد. پس دولتی که این چنین مورد هتک حرمت قرار بگیرد و هیچ کسی هم دفاع نکند، دیگر نمی تواند در میز مذاکره یا روابط بین الملل و یا جایگاهی همچون سازمان بین الملل آنطور که باید از حقوق ملت دفاع کند.