شرکت‌های پتروشیمی برای صادرات محصول‌هایشان به چه دلایلی اشاره دارند؟ یادداشت زیر سعی کرده به زوایای پنهان این قضیه بپردازد.

در حالی که ظرفیت تولید محصول‌های پتروشیمی فارغ از میزان تولید میعانات به حدود 20 میلیون تن محصول رسیده است، متاسفانه در سال‌های گذشته، سرمایه‌گذاری شایسته‌ای در بخش ناوگان حمل مواد شیمیایی، تانکری و گازی متناسب با این افزایش ظرفیت تولید صورت نگرفته است. در حال حاضر یکی از معضل‌های ما برای رساندن مواد شیمیایی به بازارهای هدف، کمبود وسیله حمل‌ونقل و کشتی است.

بنابراین این ضرورت وجود دارد که یک سرمایه‌گذاری در زمینه خرید ناوگان کشتی برای حمل مواد شیمیایی صورت گیرد؛ به این دلیل که هم تولید این محصول‌ها قابل توجه است و هم بازار آن وجود دارد.

رهآورد ما این است که حداقل60 فروند کشتی باید تامین شود که تامین این ناوگان ‌می‌تواند برای حدود 10 هزار نفر اشتغال مستقیم ایجاد کند. از دیگر مزایای سرمایه‌گذاری در این بخش آن است که امنیت حمل و نقل محصول‌های ایرانی در هر شرایطی تامین ‌می‌کند و درعین حال هزینه‌هایی که اکنون به بروکرهای خارجی پرداخت ‌می‌شود، ‌می‌تواند برای تملک و ایجاد ناوگان جدید برای کشور هزینه شود.

اگر تا شش‌ماه پیش، هزینه حمل هر تن محصول پتروشیمی 10 تا 20 دلار بود اما اکنون این هزینه به 80 دلار رسیده که تحریم‌ها نیز در این افزایش قیمت موثر بود.