اعلام برگزاری یک نشست ضدایرانی توسط آمریکا و لهستان در ورشو، مباحث زیادی از چرایی و اهداف دولت ترامپ ازاین نشست ایجاد کرده و ورای اهداف اجماع ساز، به نظر می رسد که سیاست واشنگتن دارای لایه های متفاوتی است.

اقدامات ضد ایرانی 'دونالد ترامپ' پس ازورود به اتاق بیضی شکل کاخ سفید در سال 2016 میلادی با شکل و روند تازه ای آغاز شد؛ اقداماتی که از همان دوران کارزارهای انتخاباتی ماهیت ضد ایرانی آن کاملا آشکار شده بود. 
اما پس از ورود 'جان بولتون' به عنوان مشاور امنیت ملی و افزوده شدن 'مایک پمپئو' در مقام وزیر امورخارجه آمریکا به تیم امنیتی کاخ سفید، به طور عملی فضای اقدامات این کشور در قبال ایران به دلیل پیشینه نگاه ضد ایرانی آنها روشن تر از گذشته شد.
بولتون دریادداشتی که درنشریه'نشنال ریویو'دراوت 2017 منتشر کرد،نگاه آمریکای ترامپ به ایران و چشم انداز سیاست های ضد ایرانی واشنگتن را تبیین کرد؛ او ابتدا دولت ترامپ را تشویق به خروج از توافق برجام می کند و سپس از کاخ سفید می خواهد که تمرکز خود را در خاورمیانه بر ایران بگذارد.
پس از خروج یکجانبه دولت ترامپ از برجام(18اردیبهشت) و بازگشت دومرحله ای تحریم های ضد ملت ایران، با وجود تلاش های گسترده واشنگتن برای ایجاد اجماع بین المللی علیه برجام و جمهوری اسلامی ایران با شکست مواجه شده است. 
اما وزارت امورخارجه آمریکا در تازه ترین اقدام ضدایرانی خود، خبر از برگزاری اجلاسی جهانی در ورشو پایتخت لهستان در روزهای 24 و 25 بهمن ‌ماه خبر داد که به گفته وزیرامورخارجه این کشور، ادامه فشار حداکثری بر ایران است.
مایک پمپئو هدف از این اجلاس را ارتقای ثبات و آزادی در خاورمیانه با تاکید بر مقابله با نفوذ منطقه‌ای ایران عنوان کرد.
اعلام برگزاری کنفرانسی از سوی آمریکا در لهستان که به گفته پمپئو مقابله با ایران یکی از موضوعات آن است، بار دیگر نشان داد که واشنگتن در پی ایجاد ائتلاف بین المللی با نگاه امنیتی و با هدف ایران هراسی است.
بسیاری از کشورهای بزرگ اروپایی تمایلی برای شرکت در این کنفرانس از خود نشان نمی‌دهند و پیش‌بینی می‌شود که این کنفرانس در سطح بسیار پایینی برگزار شود.
'محمدجواد ظریف' وزیر امورخارجه جمهوری اسلامی ایران در واکنش به اعلام برگزاری کنفرانس ضد ایرانی در لهستان با انتشار توییتی به کشور میزبان و شرکت کنندگان کنفرانس یادآوری کرد، کسانی که در آخرین نمایش ضد ایرانی توسط آمریکا شرکت کرده بودند، یا مرده اند، یا بی آبرو شده و یا به حاشیه رانده شده اند؛ و ایران قوی تر از همیشه است. دولت لهستان نمی تواند این ننگ را پاک کند، در حالیکه ایران لهستانی ها را در جنگ جهانی دوم نجات داد، این کشور اکنون میزبان یک سیرک درمانده ضد ایرانی می شود. 
'عباس عراقچی'معاون وزیر خارجه نیز اعلام کرد که؛ 1892 لهستانی از سال 1942 میلادی تاکنون در قبرستان لهستانی‌ها در تهران آرمیده‌اند. بیش از یکصد هزار لهستانی پس از آزادی از اردوگاه‌های کار اجباری استالین از راه ایران بازگشتند.قبرستان ها درایران بعد از 30سال قابل جایگزینی هستند اما مردم تهران 77 سال است که احترام میهمانان خودرا نگاه داشته‌اند. 
در همین زمینه، 'ویچخ اونلت' کاردار لهستان در تهران در اعتراض به برگزاری کنفرانس ضد ایرانی به اصطلاح صلح و امنیت در خاورمیانه با میزبانی مشترک آمریکا و لهستان به وزارت امور خارجه فراخوانده شد.
اما دو پرسش اساسی درباره کنفرانس ورشو می توان مطرح کرد؛ نخست اینکه چرا لهستان برای برگزاری این کنفرانس انتخاب شده است؟ و دوم اینکه آمریکا در لهستان به دنبال چیست؟
نوع نگاه آمریکا از زمان دولت جورج بوش پسر نسبت به اروپا با تغییراتی روبه رو شد؛ از آن زمان واشنگتن به دلیل سیاست خارجی تهاجمی و همراهی نکردن متحدان سنتی آمریکا همچون آلمان، فرانسه و ایتالیا با حمله نظامی به عراق و موضوعاتی مانند سپر دفاع موشکی، اروپا را به اروپای جدید و قدیم تقسیم کرد و به طور رسمی اعلام کرد که تلاش می کند با متحدان جدید مانند لهستان همکاری کند.
اما دوران'باراک اوباما'رییس جمهوری پیشین دمکرات شرایط باردیگرمتفاوت از گذشته بود و واشنگتن همکاری با متحدان سنتی اروپایی را گسترش و پیوندهای فرا آتلانتیکی را پیگیری کرد. انتخاب ترامپ جمهوریخواه و آغاز جنگ تجاری با اروپا، خروج واشنگتن از برجام و توافق آب و هوایی پاریس بار دیگر واشنگتن را در مقابل پاریس و برلین قرار داد.
نشانه جنگ آشکار امریکا با اروپای قدیم را می توان در اولین سفر اروپایی ترامپ دید که پس از انتخاب و در تابستان 2017 به ورشو سفر کرد تا اولین سخنرانی خود را در اروپا انجام دهد. اما ورای تصمیم آمریکا برای همکاری با لهستان، ورشو نیز با تمایلات دست راستی علاقه زیادی برای همکاری با واشنگتن دارد. 
دولت ترامپ دربرهه کنونی اهداف چندگانه ای را با هدف امنیتی کردن فضای منطقه ای وبین المللی علیه ایران پیگیری می کندوبه بیان دیگر ترجمان کنفرانس ورشو می تواندبهره گیری از ابزارهای در دسترس با اهداف چندگانه در لایه های حکومتی و سازمان های منطقه ای و بین المللی باشد.
دولت ترامپ و وزارت خارجه آمریکا با پیگیری سیاست اجماع سازی نخست به دنبال شکستن رویکرد ناموفق بودن روندهای ائتلاف ساز و اجماع ساز درسطح جهانی هستند؛ به این معنا که برگزاری نشستی ازسران(هرچند هنوز مشخص نیست چه تعداد از کشورها و با چه سطحی شرکت می کنند) از منظر واشنگتن نمادسازی برای اقدامات تبلیغی و اینگونه نشست های پسینی است.
از دید واشنگتن حضور کشورهای منطقه ای می تواند به ایجاد ائتلاف منطقه ای در سطح غرب اسیا وهماهنگی میان این کشورها کمک کند، اما آنچه مهمترین اولویت وهدف دوم آمریکا از برگزاری چنین نشستی است،امنیتی کردن فضای سیاست خارجی ایران و فشار حداکثری درحوزه اقتصادی همراه با پیگیری سیاست محدودسازی در سازمان های بین المللی و اقدام از طریق شورای امنیت سازمان ملل متحد از اقدامات دیگر این گروه از کشورها خواهد بود.
درک چنین سیاست و الگوی رفتاری، مسیر راه آینده دیپلماسی ایرانی برای مقابله با طرح های آمریکایی در سطح بین المللی است اما در دوران آشوب ها، تحرک دیپلماتیک درسطح منطقه ای و بین المللی به ویژه همکاری متوازن با متحدان منطقه ای و بین المللی می تواند تلاش های اجماع ساز دیپلماسی آمریکایی را محدود کند.