پتروپالایشگاه (COTC) رویکرد جدیدی از همبستگی و ادغام واحدهای پتروشیمی و پالایشگاه است که بیشترین محصولات شیمیایی و پلیمری را (بیش از 40 درصد) به جای سوخت تولید کند.

در پالایشگاه‌های معمولی تمرکز بر روی تولید سوخت‌هایی نظیر بنزین، گازوئیل، سوخت جت، نفت کوره و غیره جهت مصرف در بخش حمل و نقل است.

طبق گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس با عنوان «بررسی رویکردهای مختلف به توسعه صنعت پتروپالایشگاهی در کشور»، مطابق تصویر 1 هرچه به سمت نوک مثلث حرکت کنیم، میزان همبستگی پالایشگاه و پتروشیمی بیشتر می‌شود و سهم تولید مواد شیمیایی در سبد محصولات بیشتر شده و سهم مواد سوختی کاهش می‌یابد و ضریب پیچیدگی افزایش می‌یابد.

برای مثال در پالایشگاه‌های معمولی با سطح تکنولوژی پایین تقریباً عمده محصولات تبدیل به سوخت می‌شود و در پالایشگاه‌های دارنده واحد FCC و جداکننده آروماتیک‌ها تقریباً 10 درصد محصولات مواد شیمیایی است.

در صورت احداث واحدهای پتروشیمی در پایین دست پالایشگاه‌ها (پتروپالایشگاه)، میزان تولید مواد شیمیایی می‌تواند تا 40 درصد افزایش یابد. این واحدهای پتروشیمی‌ها با سه نوع پیکربندی به شرح زیر بعد از پالایشگاه قرار می‌گیرند و «مجتمع پتروپالایشگاهی» را شکل می‌دهند:

1.پتروشیمی کراکر بخار با هدف تولید الفین‌ها
2.پتروشیمی تولید آروماتیک‌ها با هدف تولید بنزن،تولوئن و زایلن‌ها
3.پتروشیمی کراکر بخار و تولید آروماتیک
4.
تصویر 1- طبقه‌بندی پالایشگاه‌ها و پتروپالایشگاه‌ها بر اساس میزان تولید مواد شیمیایی